معرفی وبلاگ
این وبلاگ در راستای ارج نهادن به مقام والای شهدا و جانبازان 8 سال دفاع مقدس ، و همچنین تجدید پیمان با آرمان های گرانقدر رهبر انقلاب اسلامی فعالیت می نماید.
صفحه ها
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 1516993
تعداد نوشته ها : 3133
تعداد نظرات : 28
Rss
طراح قالب
GraphistThem241
زبان اصلی:انگلیسی شماره:000005
منبع:واشنگتن پست / ادواردکدی/ بغداد
١٠/٧/١٣٥٨ ١٩٧٩-10-2
مترجم:عمادالدین قاسمیپناه
منبع خبر
صدام حسین یک مهمانی باشکوهی را به مناسبت " روز ملی" به عنوان مکان اولین حضور خود در مقابل سفرای خارجی به عنوان رییس جمهوری عراق انتخاب کرد. سیر حوادث به گونه‌ای بوده که او اینک، به جای یک تبعیدی فراری، تبدیل به رهبر ملت ثروتمند و قدرتمندی در جهان عرب شده است.
به عقیده ناظران خارجی و عراقی در بغداد،[صدام] حسین ٤٢ ساله مصمم است تا از قدرت روبه فزونی عراق در جهان عرب و نیز ثروت نفتی سازنده عراق برای تحکیم اردوگاه اعراب در برابر " طرفداران صلح با اسراییل" و نیز برای تثبیت بغداد - با توجه به نفوذی که در سراسر خلیج فارس و درمیان کشورهای غیرمتعهد دارد - به عنوان پایتخت منطقه‌ای این اردوگاه استفاده کند.
در ماه‌های اخیر،عراق در روابط خود با دوستان عرب و دیگر دول خارجی نوعی " میانه روی" و " پراگماتیسم" نوین را به نمایش گذاشته است. اما تحلیل‌گران مقیم بغداد می‌گویند که " جاه طلبی" صدام حسین در صورتی که درک شود می‌تواند به معنی فشاری بیشتر برای افزایش قیمت‌های نفت و نیز ایجاد مشکلات اضافی بر سر راه پیش برد " پیمان صلح مصر و اسراییل" تا حد یک توافق همه جانبه در خاورمیانه باشد.
در دنیای سری سیاستمداران عراقی، درباره نیات واقعی[صدام] حسین و شورای فرماندهی انقلاب‌اش مطالب اندکی به صورت آشکار ابراز می‌گردد. اما ناظران خارجی و عراقی برخی نشانه‌ها را با عنوان " اشاراتی" درباره این که صدام چه در سر دارد و شانس‌ها و فرصت‌های وی چیست، تحلیل می‌کنند. برخی از این نشانه‌ها " سمبولیک" اند، مثل حضور مرد کوتاه قدی با " موهای لخت" در کنار صدام حسین به هنگام سخنرانی در گاردن پارتی در هفدهم جولای، که شبیه معلمان بازنشسته مدارس است. او " میشل عفلق" بنیانگذار سوری حزب سوسیالیست بعث عرب، [حزبی] که صدام را پرورش داده و از سال ١٩٦٨ بر عراق حاکم است، می‌باشد. این امر حکایت از آن دارد که صدام وارث بر حق تفکرات حزب بعث است.
روز قبل از آن، احمد حسن البکر ٦٥ ساله پس از یازده سال عهده دار بودن ریاست جمهوری و ریاست شورای فرماندهی بسیار قدرتمند انقلاب استعفا کرد.[صدام] حسین تاکنون به این دلیل که حسن البکر از سلامت برخوردار نبود بیشتر وظایف او را بر عهده گرفته بود و همین دلیل برای " پایین آوردن" وی [ حسن البکر] کفایت می‌کرد.
برخی نشانه‌های دیگر در عراق صریح‌تر و واضح‌ترند. یکی از گویاترین نشانه‌ها، که با خود پیام عدم تحمل هرگونه مخالفت توسط حسین در حاکمیت جدیدش را به همراه دارد در ماه اوت اتفاق افتاد - دستگیری بیش از ٦٥ تن از مقامات رسمی و رهبران سیاسی و اعدام ٢١ تن از آنها به اتهام " خیانت" بود. آنها متهم به دخالت در یک توطئه برای سرنگونی صدام با کمک سوریه بودند. گزارشها حاکی از آن است که {صدام} حسین در این اعدام‌ها به وسیله جوخه‌های آتش، که از مقامات رسمی حزب بعث و سربازان و غیرنظامیان تشکیل گردیده‌اند، شخصا شرکت داشته است. چندتن از اعدام شدگان از وزرای کابینه بودند.
بسیاری از سیاستمداران خارجی گمان دارند که دستگیرشدگان به هیچ وجه در حال انجام " توطئه" با کمک یا بدون کمک سوریه نبوده‌اند. به نظر این افراد، حسین متوجه شده بود که در میان طرفدارانش گروهی در حال شکل گیری هستند که به محدود کردن " قدرت " تازه انباشته شده او در نقش رییس جمهور، رهبر شورای حاکم، نخست وزیر و فرماندهی کل نیروهای مسلح، می اندیشند. . . یکی از این سیاستمداران می‌گوید . . . " سپس او [ صدام] به اطراف خود نگاه کرد تا کسی را برای متهم کردن پیدا کند و بدین ترتیب بر روی سوری‌ها دست گذاشت."
برای کسانی که درباره [صدام] حسین مطالعه دارند، تردیدی نیست که او قادر به ابراز چنین " قاطعیت‌هایی" برای نگه داشتن خود بر سر قدرت خواهد بود.[ در سال ١٩٥٩ ، در پی یک تلاش نافرجام برای " ترور" عبدالکریم قاسم رییس جمهوری وقت عراق، صدام حسین یک گلوله را با استفاده از چاقو از پای خودش درآورد و ترجیح داد که به دکتر مراجعه نکند و خود را در معرض خطر زندانی شدن قرار ندهد.]
گروه " حقوق بشر" مستقر در لندن به نام " عفو بین‌الملل" برآورد می‌کند که عراق ظرف پنج سال گذشته، هر سال ١٠٠ زندانی سیاسی را اعدام کرده است. یک دیپلمات اروپایی می‌گوید:" کسانی که بر عراق حکومت می‌کنند یا بایستی بر قدرت
باقی بمانند و یا با مرگ روبه‌رو شوند. آنها می‌دانند که در صورت سقوط راهی برای فرار و یا تبعید وجود ندارد."
به نظر می‌رسد نواحی کردنشین شمال عراق، برخلاف مناطق کردنشین ایران، به دلیل سرکوب بی‌رحمانه دولت مرکزی و در عین حال کمک‌های اقتصادی سخاوتمندانه، از یک آرامش نسبی برخوردار است. در تایید این مطلب، صدام به کردهای ساکن جنوب عراق اجازه داده تا پس از سال‌ها به سرزمین مادری خود به کوهستان‌های شمالی بازگردند.
به گفته دیپلمات اروپایی، تهدید واقعی برای حکومت، کردهای شیعیان نیستند و اگر خطری باشد از درون شورای فرماندهی انقلاب و یا نیروهای مسلح خواهد بود.
گفته می‌شود که صدام حسین، به ویژه مشتاق بر عهده داشتن نقش رهبری قدرتمندی در جنبش غیرمتعهد هاست و به علاوه برگزاری اجلاس سال آینده اوپک را در بغداد خواستار شده است. او ماه گذشته پیشنهاد عمان در زمینه توافقات امنیتی در خلیج فارس را به دلیل پیروی کردن از طرح‌های آمریکا، بریتانیا و آلمان غربی رد کرد.
روشن است که عراق تحت رهبری صدام حسین برنامه‌های خاص خود را در مورد امنیت خلیج فارس در سر دارد، البته بدون خواستار بودن نقشی برای آمریکا و یا شوروی.
در عین حال، عراق در استفاده از ثروت نوین نفتی خود [ ١٤ میلیارد دلار در امسال] برای کسب اعتبار بیشتر در جهان عرب و سراسر جهان شتاب دارد.
منبع: سرویس فرهنگ و حماسه خبرگزاری ایسنا
صدام حسین یک مهمانی باشکوهی را به مناسبت " روز ملی" به عنوان مکان اولین حضور خود در مقابل سفرای خارجی به عنوان رییس جمهوری عراق انتخاب کرد. سیر حوادث به گونه‌ای بوده که او اینک، به جای یک تبعیدی فراری، تبدیل به رهبر ملت ثروتمند و قدرتمندی در جهان عرب شده است.
به عقیده ناظران خارجی و عراقی در بغداد،[صدام] حسین ٤٢ ساله مصمم است تا از قدرت روبه فزونی عراق در جهان عرب و نیز ثروت نفتی سازنده عراق برای تحکیم اردوگاه اعراب در برابر " طرفداران صلح با اسراییل" و نیز برای تثبیت بغداد - با توجه به نفوذی که در سراسر خلیج فارس و درمیان کشورهای غیرمتعهد دارد - به عنوان پایتخت منطقه‌ای این اردوگاه استفاده کند.
در ماه‌های اخیر،عراق در روابط خود با دوستان عرب و دیگر دول خارجی نوعی " میانه روی" و " پراگماتیسم" نوین را به نمایش گذاشته است. اما تحلیل‌گران مقیم بغداد می‌گویند که " جاه طلبی" صدام حسین در صورتی که درک شود می‌تواند به معنی فشاری بیشتر برای افزایش قیمت‌های نفت و نیز ایجاد مشکلات اضافی بر سر راه پیش برد " پیمان صلح مصر و اسراییل" تا حد یک توافق همه جانبه در خاورمیانه باشد.
در دنیای سری سیاستمداران عراقی، درباره نیات واقعی[صدام] حسین و شورای فرماندهی انقلاب‌اش مطالب اندکی به صورت آشکار ابراز می‌گردد. اما ناظران خارجی و عراقی برخی نشانه‌ها را با عنوان " اشاراتی" درباره این که صدام چه در سر دارد و شانس‌ها و فرصت‌های وی چیست، تحلیل می‌کنند. برخی از این نشانه‌ها " سمبولیک" اند، مثل حضور مرد کوتاه قدی با " موهای لخت" در کنار صدام حسین به هنگام سخنرانی در گاردن پارتی در هفدهم جولای، که شبیه معلمان بازنشسته مدارس است. او " میشل عفلق" بنیانگذار سوری حزب سوسیالیست بعث عرب، [حزبی] که صدام را پرورش داده و از سال ١٩٦٨ بر عراق حاکم است، می‌باشد. این امر حکایت از آن دارد که صدام وارث بر حق تفکرات حزب بعث است.
روز قبل از آن، احمد حسن البکر ٦٥ ساله پس از یازده سال عهده دار بودن ریاست جمهوری و ریاست شورای فرماندهی بسیار قدرتمند انقلاب استعفا کرد.[صدام] حسین تاکنون به این دلیل که حسن البکر از سلامت برخوردار نبود بیشتر وظایف او را بر عهده گرفته بود و همین دلیل برای " پایین آوردن" وی [ حسن البکر] کفایت می‌کرد.
برخی نشانه‌های دیگر در عراق صریح‌تر و واضح‌ترند. یکی از گویاترین نشانه‌ها، که با خود پیام عدم تحمل هرگونه مخالفت توسط حسین در حاکمیت جدیدش را به همراه دارد در ماه اوت اتفاق افتاد - دستگیری بیش از ٦٥ تن از مقامات رسمی و رهبران سیاسی و اعدام ٢١ تن از آنها به اتهام " خیانت" بود. آنها متهم به دخالت در یک توطئه برای سرنگونی صدام با کمک سوریه بودند. گزارشها حاکی از آن است که {صدام} حسین در این اعدام‌ها به وسیله جوخه‌های آتش، که از مقامات رسمی حزب بعث و سربازان و غیرنظامیان تشکیل گردیده‌اند، شخصا شرکت داشته است. چندتن از اعدام شدگان از وزرای کابینه بودند.
بسیاری از سیاستمداران خارجی گمان دارند که دستگیرشدگان به هیچ وجه در حال انجام " توطئه" با کمک یا بدون کمک سوریه نبوده‌اند. به نظر این افراد، حسین متوجه شده بود که در میان طرفدارانش گروهی در حال شکل گیری هستند که به محدود کردن " قدرت " تازه انباشته شده او در نقش رییس جمهور، رهبر شورای حاکم، نخست وزیر و فرماندهی کل نیروهای مسلح، می اندیشند. . . یکی از این سیاستمداران می‌گوید . . . " سپس او [ صدام] به اطراف خود نگاه کرد تا کسی را برای متهم کردن پیدا کند و بدین ترتیب بر روی سوری‌ها دست گذاشت."
برای کسانی که درباره [صدام] حسین مطالعه دارند، تردیدی نیست که او قادر به ابراز چنین " قاطعیت‌هایی" برای نگه داشتن خود بر سر قدرت خواهد بود.[ در سال ١٩٥٩ ، در پی یک تلاش نافرجام برای " ترور" عبدالکریم قاسم رییس جمهوری وقت عراق، صدام حسین یک گلوله را با استفاده از چاقو از پای خودش درآورد و ترجیح داد که به دکتر مراجعه نکند و خود را در معرض خطر زندانی شدن قرار ندهد.]
گروه " حقوق بشر" مستقر در لندن به نام " عفو بین‌الملل" برآورد می‌کند که عراق ظرف پنج سال گذشته، هر سال ١٠٠ زندانی سیاسی را اعدام کرده است. یک دیپلمات اروپایی می‌گوید:" کسانی که بر عراق حکومت می‌کنند یا بایستی بر قدرت
باقی بمانند و یا با مرگ روبه‌رو شوند. آنها می‌دانند که در صورت سقوط راهی برای فرار و یا تبعید وجود ندارد."
به نظر می‌رسد نواحی کردنشین شمال عراق، برخلاف مناطق کردنشین ایران، به دلیل سرکوب بی‌رحمانه دولت مرکزی و در عین حال کمک‌های اقتصادی سخاوتمندانه، از یک آرامش نسبی برخوردار است. در تایید این مطلب، صدام به کردهای ساکن جنوب عراق اجازه داده تا پس از سال‌ها به سرزمین مادری خود به کوهستان‌های شمالی بازگردند.
به گفته دیپلمات اروپایی، تهدید واقعی برای حکومت، کردهای شیعیان نیستند و اگر خطری باشد از درون شورای فرماندهی انقلاب و یا نیروهای مسلح خواهد بود.
گفته می‌شود که صدام حسین، به ویژه مشتاق بر عهده داشتن نقش رهبری قدرتمندی در جنبش غیرمتعهد هاست و به علاوه برگزاری اجلاس سال آینده اوپک را در بغداد خواستار شده است. او ماه گذشته پیشنهاد عمان در زمینه توافقات امنیتی در خلیج فارس را به دلیل پیروی کردن از طرح‌های آمریکا، بریتانیا و آلمان غربی رد کرد.
روشن است که عراق تحت رهبری صدام حسین برنامه‌های خاص خود را در مورد امنیت خلیج فارس در سر دارد، البته بدون خواستار بودن نقشی برای آمریکا و یا شوروی.
در عین حال، عراق در استفاده از ثروت نوین نفتی خود [ ١٤ میلیارد دلار در امسال] برای کسب اعتبار بیشتر در جهان عرب و سراسر جهان شتاب دارد.
منبع: سرویس فرهنگ و حماسه خبرگزاری ایسنا