یکی از مشکلات و مسائلی که در زمینه بسیج عمومی مردم وجود داشت، مسئله حفظ انسجام و ارتباط بین نیروهای آموزش دیده بسیجی بود بدین معنی که بعد از این‎که مردم داوطلب به پایگاه‎های بسیج می پیوستند و دوره آموزشی نظامی را طی کرده و به جبهه اعزام می‎گردیدند، پس از پایان مأموریت ارتباط چندانی با واحد بسیج نداشتند و فقط حضور در پایگاه‎های مقاومت ضامن ارتباط آنان با واحد بسیج مستضعفین بود و اگر فردی بار دیگر داوطلب اعزام به جبهه می‎گردید بدون این‎که به تجربه و تخصص رزمنده که در جبهه‎های نبرد و در طی دوران آموزشی کسب نموده بود، توجه کافی شود و جایگاه مناسبی برای وی در نظر گرفته شود بار دیگر مراحل آموزش گذشته را طی می‎نمود. برای رفع این مشکل، واحد بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال 1362 ضمن فراخوانی کلیه نیروهای بسیجی سراسر کشور به مراکز مختلف بسیج ، طرح لبیک یا خمینی را به مرحله اجرا گذاشت. بر اساس این طرح کلیه نیروهای داوطلب بسیجی بر طبق نوع تخصص و تجربه کد بندی می‎شدند تا هنگام اعزام به جبهه ضمن ارائه آن کد در جایگاه مناسب خود بکار گیری گردند. این طرح صرفاً در خصوص اعزام نیروها و داوطلبین بسیجی بود که در زمان بکار گیری نیروها و اعزام آن‎ها به جبهه‎ها صرفه جوئی شده و از تکرار آموزش‎های نظامی پرهیز می‎شد از طرفی از نیروی قدر‎مند مردمی در یک سازماندهی فعال و آماده، بهره‎جوئی می‎گشت.