سوراخ های گوشتان را بستند و
دیوارهای مارا سوراخ کردند
چشم هایشان را بستند و
چشمه های خون را در خاک ما جاری کردند
داشته هایشان را جویدند و
دندان برای دشت های ما تیز کرند
دماغ هایشان را بالاتر گرفتند
شاید دمار از روزگار ما در آورند
سرهایشان را چسبیدند و
سردارهایمان را طمع کردند و
سیاهی ابر شدند
که خم به ابروی ما بیاورند
عروسک شدند و به خاله بازیمان خواندند
غافل از بزرگ شدنمان
آب نبات به دست گرفتند
که کودکانمان را فریب دهند
غافل از دستهای هب سلاح کودکانمان
و هنوز
گوشواره های کودک خرمشهری
زیر خاک است
ومی خواهند
گوشهای کودک فلسطینی را ببرند
بازی را باخته اند و باز
بازیگر می طلبند
غفل از نمایشنامه تکراریشان
مجسمه مقومت وایثار
زمانه
دختری آورد
بهنام ژاندارک
با لباس های مردانه
پوتین ها جنگی
و عزمی را سرخ
ایستاد و جنگید و افتخار آفرید
اما
به جرم راستی و میهن پرستی
به آتش کشیدند
گرچه
مجسمه هایی از او
بر دوش فرانسه سنگینی می کند
این جا خاکی دیگر است
زنان ومردانی امدند به نام غیرت
با قلبهای پر امید و ایمانی محکم
ایستادند و جنگیدند
ایران به انها می بالید
هنوز هم می بالد
مرزهای خونین آن روز را
با سرخی خونشان
سبز نگه داشتند و
افتخار ها آفریدند
و حال ...
خاک ایران
ار خون آنها رنگین تر است
برای افتخاراتشان
مجمسمه ای نمی توان ساخت
یک ژاندارک نبود که یک مجسمه بسازد
یک ایران بود
یک ایران حماسه
و ایران را اسطوره آزادی و آزادگی نامیدند
و خورمشهر شد
مجسمه مقاومت و ایثار
یادبودی از رشادت ها و شهادت ها
منبع : کتاب امواج ارغوانی برگزیده ی آثار هفدهمین کنگره ی شعر دفاع مقدس