سینه ستبر تاریخ مالامال از خاطرات حیات و ممات مردان مردى است که روح شان فراتر از زمان و عرصه فراخ زمین تنگ تر از قلب سرشار از عشق شان بوده است. عشق به یگانه هستى بخش که اشتیاق لقائش آرام از جسم و جان آنها گرفته و سر سودایى شان را همواره بر آستان داشته است.
امیرکم نظیر ارتش اسلام سپهبد على صیادشیرازى یکى از این پرو بال سوختگان وصال نور است که لباس زیباى شهادت زیبنده قامتش و کمترین مزد اخلاص، فداکارى و ایثار و پروانگى اوست. سردار سرافراز جبهه توحید و بسیجى آشناى جبهه هاى افتخار و شرف و نور، این سربردار و جهادگر عرصه هاى پیکار و شیر بیشه شجاعت و ایثار و عاشق بیقرار و اسوه اخلاص و استقامت با صدق و صفا، پس از عمرى جهاد خالصانه و جانبازى در خطوط مقدم دفاع از اسلام و ولایت، با پیکر خونین و چهره خونفام به دیار معشوق شتافت و اجر و پاداش آن همه اخلاص و ایثار را در همین دنیاى فانى نیز گرفت.
تجلیل و گرامیداشت تمام برجستگان ملت و تقدیر امت اسلام در تشییع باشکوه و کم نظیر این سرباز فداکار اسلام گواه این مدعاست. او عاشق دلسوخته اى بود که در گستره خونین جبهه هاى نبرد از کوه هاى سر به فلک کشیده کردستان تا دشت هاى تفتیده خوزستان به جهاد و نماز و نیایش مى پرداخت و در جهاد اکبرش اوج بندگى خویش را به نمایش مى گذاشت. او صدف خود را شکسته بود تا در ناب وجودش با ذوب شدن در اسلام و ولایت، ظهور یابد. ادوار زندگى سرشار از خدمتش، به حق نمونه اى مجسم در خدمتگزارى بر این طریق بود و براى نیل به مقصود دمى آرام نداشت. او فرماندهى متدین، جدى، امیدوار، سختکوش، شجاع و بااخلاص و الگویى کم نظیر و برتر در خدمتگزارى و وفادارى به نظام و عشق به ولایت بود.
شهید سپهبد على صیادشیرازى در سال ۱۳۲۳ در شهرستان درگز در استان خراسان دیده به جهان گشود. او پس از اتمام تحصیلات ابتدایى و دبیرستان وارد دانشکده افسرى و در سال ۱۳۴۶ موفق به اخذ دانشنامه لیسانس از آن دانشکده شد. وى پیش از پیروزى انقلاب اسلامى به مدت چند سال در بخش هاى مختلف ارتش به ویژه در غرب کشور به پاسدارى از کشور پرداخت و در سازماندهى و فعالیت نیروهاى انقلابى در ارتش تلاشى گسترده داشت.
شهید صیاد شیرازى پس از پیام امام خمینى (ره) مبنى بر شناسایى نیروهاى مخلص ارتش طاغوت، شناخته شد و به خاطر توان بالاى سازماندهى اش مورد توجه حضرت امام و یاران انقلاب اسلامى قرار گرفت. وى پس از طى دوره تخصصى توپخانه در آمریکا با درجه ستوان یکم و سمت استادى، در مرکز آموزش توپخانه اصفهان به تدریس پرداخت و در همان شرایط به عنوان عنصرى حزب اللهى در جهت سازماندهى نظامیان انقلابى فعالیت خود را آغاز کرد و تلاش هاى وى پس از پیروزى انقلاب اسلامى در ساماندهى ارتش و ساختار نیروهاى مسلح متجلى شد. از مهم ترین اقدامات او پس از پیروزى انقلاب اسلامى و برپایى غائله کردستان، مى توان به تهیه طرح هاى عملیاتى که منجر به شکستن حصر شهرهاى سنندج و پادگان هاى مریوان، بانه و سقز شد، اشاره کرد.
شهر سنندج با تشکیل ستاد عملیات مشترک ارتش و سپاه پاسداران توانست پس از ۲۱ روز مقاومت و دفاع از سوى مدافعان خویش، کاملاً از تصرف و تسلط کردهاى ضد انقلاب خارج شود. پس از تحقق و اجراى موفق این طرح ها، شهید صیاد شیرازى، با دو درجه ارتقا، با درجه سرهنگ تمامى به فرماندهى عملیات غرب کشور منصوب شد.
شهید صیاد شیرازى در آخرین ماه هاى ریاست جمهورى بنى صدر به دلیل برخوردارى از روحیه انقلابى و مقابله با خیانت هاى او از سمت مذکور عزل شد و پس از آن تا عزل بنى صدر و فرار مفتضحانه او به فرانسه، به دعوت شهید کلاهدوز در ستاد مرکزى سپاه پاسداران به خدمت پرداخت. وى پس از خلع بنى صدر، براى پایان دادن به ناهماهنگى ارتش و سپاه در آن دوران، قرارگاه مشترک عملیاتى سپاه و ارتش را راه اندازى کرد و به عنوان فرمانده ارتش در آن قرارگاه مشغول به فعالیت شد.
در مهرماه سال ۱۳۶۰ به پیشنهاد رئیس شوراى عالى دفاع از سوى امام خمینى(ره) شهید صیاد شیرازى به فرماندهى نیروى زمینى ارتش جمهورى اسلامى منصوب شد و در این منصب، فرماندهى نیروهاى ارتش اسلام در عملیات هاى پیروزمند ثامن الائمه، طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس را بر عهده داشت.
یاد فاتح بزرگ فتح المبین و بیت المقدس فراموش ناشدنى است چرا که فتح المبین و بیت المقدس از یاد نرفتنى است. عملیاتى که سرنوشت جبهه هاى اسلام علیه کفر را به پیروزى رقم زد و روند جنگ تحمیلى را در مسیر پیروزى ارتش اسلام قرار داد. ایشان در ۲۳ تیرماه ۱۳۶۰ طى حکمى از سوى حضرت امام خمینى(ره) به عضویت شوراى عالى دفاع منصوب شد. در متن حکم حضرت امام خطاب به آن بزرگمرد چنین آمده است: «براى فعال کردن هرچه بیشتر و بهتر قواى مسلح کشور ضرورت دارد از تجربه اشخاصى که در متن مسائل جنگ بوده اند، استفاده هرچه بیشتر بشود، بدین سبب سرکار سرهنگ صیاد شیرازى و وزیر سپاه پاسداران انقلاب اسلامى را تا پایان جنگ به عضویت شوراى عالى دفاع منصوب مى نمایم.»
به دنبال مسئولیت خطیر شهید صیاد شیرازى در شوراى عالى دفاع، با درخواست رئیس شوراى عالى دفاع و موافقت حضرت امام خمینى(ره) در مردادماه سال ،۱۳۶۵ مسئولیت فرماندهى نیروى زمینى ارتش به برادر دیگرى واگذار گردید. حضرت امام(ره) در حکم فرمانده جدید نیروى زمینى ارتش پیرامون خدمات آن شهید سرافراز چنین فرمودند: «با تقدیر از زحمت هاى طاقت فرساى سرکار سرهنگ صیاد شیرازى که با تعهد کامل به اسلام و جمهورى اسلامى در طول دفاع مقدس از هیچ گونه خدمتى به کشور اسلامى خوددارى نکرده و امید است در آینده نیز در هر مقامى باشد، موفق به ادامه خدمت هاى ارزنده خود شود.»
سپس در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ به همراه تعدادى دیگر از فرماندهان ارتش با پیشنهاد رئیس شوراى عالى دفاع و موافقت امام خمینى(ره) به درجه سرتیپى ارتقاى مقام یافت. آن شهید والا مقام در مهرماه سال ۱۳۶۸ به درخواست رئیس ستاد فرماندهى کل نیروهاى مسلح و موافقت مقام معظم رهبرى و فرماندهى کل قوا به سمت معاونت بازرسى ستاد فرماندهى کل نیروهاى مسلح منصوب شد. امیر شجاع سپاه اسلام در شهریورماه سال ۱۳۷۲ با حکم فرماندهى معظم کل قوا به سمت جانشین رئیس ستاد کل نیروهاى مسلح منصوب شد. تیمسار سرتیپ صیاد شیرازى در ۱۶ فروردین ۱۳۷۸ همزمان با عید خجسته غدیر با حکم مقام معظم فرماندهى کل قوا به درجه سرلشکرى نائل آمد.
نقش او در ایجاد وحدت بین قواى مسلح کشور و نیروهاى توانمند دفاعى و مهار دشمن و حفظ تمامیت ارضى کشور و فتح جبهه هاى حق علیه باطل در عملیات هاى ثامن الائمه، طریق القدس، فتح المبین، بیت المقدس و دیگر عملیات هاى پیروزمند تا مرصاد و دفاع از حد و مرز میهن عزیز اسلامى بر کسى پوشیده نیست.
* خاطرات
همسر شهید:
شهادت آرزوى همسرم بود. همه وجود او صرف خدمت به انقلاب و کشور شد و با وجود ساعت هاى متمادى کار شبانه روزى هرگز از کار زیاد خم به ابرو نیاورد. شهید صیاد شیرازى فردى بسیار صبور بود و دعایش همیشه این بود که خداوند شهادت در راهش را نصیب او کند و ما خانوادگى در امامزاده صالح آرزوى شهادت کردیم.
او عاشق ولایت بود و به بسیجى ها عشق مى ورزید، چرا که خودش را هم یک بسیجى مى دانست.
فرزند ارشد شهید - مهدى صیاد شیرازى:
تصور مى شد که ایشان فقط یک فرد نظامى است، اما واقعیت این بود که پدرم صرفاً یک نظامى نبود. آیت الله بهاء الدینى گفت: پدرت یک روحانى بود در لباس نظامى.
درباره ارتباط پدرم با من باید عرض کنم ایشان من را آزاد مى گذاشت، ولى از دور مراقبت مى کرد. مى گفت: بچه ها را نباید حبس کرد. من پنج ساله بودم که برایم برنامه داشت و با توجه به علاقه اى که خودم نشان مى دادم، لباس چریکى تنم مى کرد و من را به سخنرانى مى برد. برایم خیلى ارزش قائل مى شد. با این برنامه ها روحیه شهامت را در وجودم پدید مى آورد. من از همان کودکى شاهد بودم که ایشان چقدر شجاع هستند. حتى محافظ هایش را پشت سر مى گذاشت. شاید به خاطر این بود که او اولاً از مرگ نمى هراسید، ثانیاً مى خواست ساده زیست باشد. یادم است که در دوران کودکى حتى من را به منطقه نظامى و جبهه ها مى برد تا با فرهنگ دفاع مقدس بیشتر آشنا شوم. در جبهه ها هلى کوپترها را که مى دیدم، یک سرور و نشاط خاصى در من ایجاد مى شد. در جاهایى که شهدا بودند، من را مى برد و یا به خانه هایى که فرزندان بى سرپرست داشت، من را هم مى برد. همه اینها به خاطر این بود که من را با محیط اطراف خودم بیشتر آشنا کند.
آخرین خاطره اى که از ایشان دارم، مربوط مى شود به شب شهادتش. آن شب حال عجیبى داشت. چون از مسافرت آمده بود، زیارت حرم مطهر امام رضا (ع) و عیادت مادر گرانقدرش در مشهد، زیارت مشهد شهیدان شلمچه، همه و همه روحیه اى تازه به او بخشیده بود. اصلاً انگار آماده بود. فردا شبش که دیگر ایشان شهید شده بود، براى من شب بسیار سخت و مصیبت بارى بود. تازه به عظمت او فکر مى کردم که در نبودنش چه کنم
براى همین بود که در روز تشییع جنازه وقتى خودم را روى پاى آقا انداختم مى خواستم تمام عقده هایم را خالى کنم چون او را از پدرم بیشتر دوست دارم.
دختر شهید:
پدرم در هیچ حال از یاد خدا غافل نبود و قبل از انجام هر کارى وضو مى گرفت و مى گفت: کارم را در راه خدا انجام مى دهم. او هنگام شهادت نیز وضو داشت و با پیکرى مطهر به آرزوى خود براى شهادت در راه خدا نائل شد. منافقین در حقیقت وسیله اى شدند تا پدرم به آرزویش برسد.
پدرم مرد جنگ و عمل بود و فکر و قلبش در جبهه ها بود و در دوران هشت سال جنگ هرگز حاضر به ترک جبهه ها نبود.
مردم انقلابى و نیروهاى مردمى و سپاهى در سراسر کشور با نام پدر به عنوان رزمنده اى شجاع و ارتشى دلاور آشنا هستند و محبت او در دل همگان جاى دارد.
منبع : سایت ساجد