هدف از اجرای این تحقیق، ارزیابی میزان موفقیت برنامه های جاری بنیاد شهید و هم چنین بررسی موانع موجود در موفقیت این برنامه ها و در نتیجه ارایه ی الگوی مدیریت و ارزیابی مناسب برای کنترل کارآیی این سیاست ها در بلندمدت می باشد. تحقیق حاضر، با روش توصیفی¬تحلیلی اجرا شده و جامعه ی آماری آن عبارت است از دانشجویان شاهد به عنوان نماینده ی خانواده های شاهد و خبرگان در زمینه ی برنامه های خوداتکایی بنیاد شهید که 100 نفر از دانشجویان یاد شده و 30 نفر از کارشناسان و مدیران بنیاد شهید به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک به عنوان نمونه انتخاب شده اند. پرسشنامه به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرارگرفته و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی(شامل: جداول چندمنظوره، توزیع جمعیت، درصدها و شاخص های پراکندگی) و آمار استنباطی(شامل: آزمون های ناپارامتریک کروسکال والیس ، من ویتنی و فریدمن) استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در رابطه با میزان تأثیر برنامه ها در خوداتکایی خانواده های شاهد در 34 برنامه بین دیدگاه خانواده ها و مدیران اختلاف معنی داری مشاهده می شود.